 |
 |
|
|
|
|
|
|
|
| informacje | słowo | multimedia | księga gości | forum | kontakt | ||
| konferencje | rozważania | ||||||
Temat: Świętowanie niedzieli
Eucharystia podprowadza nas pod nowe myślenie, które można ująć następująco: "nie tyle należy zastanawiać się nad tym, kim jestem, lecz potrzeba myślenia o tym, kim mogę być" na wieki. Msza św. niedzielna jest dniem pojednania z Bogiem, z sobą, z innymi, dniem wzrastania człowieka w autentyzmie. Bóg przekazuje nam przez swego Ducha swoje Słowo, byśmy w jego świetle poznali siebie, pozwolili się odnowić, a przede wszystkim poznać Jego zamiary wobec siebie. Taka jest przyszłość człowieka, jakie jest jego nawrócenie. Podczas Mszy św. uczymy się odwagi podejmowania tego procesu.
Niedziela umożliwia nasze spotkanie się z innymi; odnawiamy swoje więzi, wzajemną życzliwość. Uścisk dłoni, obdarowanie uśmiechem, radość ze szczęścia drugich, więcej czasu dla innych. W niedzielę tworzy się wspólnota między ludźmi o tyle, o ile człowiek pozwala się "wziąć" całości, Innemu, by w ten sposób powrócić do całości, jedności, zaufania. Gdy Bóg odpoczął po dziele stwarzania, życie człowieka w raju wyrażało się w jedności, w szczęściu, jakby w nieustannym świętowaniu. Niedziela i Eucharystia w tym dniu ma za cel - pomóc człowiekowi w odzyskaniu jedności:
1. ze sobą poprzez refleksję, twórczy odpoczynek
2. z drugim, z własną rodziną, przyjaciółmi, wspólnotą poprzez odwiedzenie znajomych, chorych, przyjmowanie innych
3. z Bogiem poprzez modlitwę, udział we Mszy św.
Jeśli nie będzie świętowania w Kościele, człowiek nie będzie mógł odnaleźć wspólnoty. Gdy brakuje świętości niedzieli, człowiek nie może odnaleźć źródła jedności z samym sobą, z Bogiem oraz innymi. Człowiek potrzebuje oparcia we wspólnocie. Najpełniej tworzy się ona w niedzielę, a źródłem tego tworzenia przez cały dzień jest Msza św. Niedziela, to święto, w którym ludzie odnajdują wspólny rytm i radość życia. Rozbicie niedzieli jest wielkim zagrożeniem życia wspólnotowego, życia w radości i jedności, jest zagrożeniem dla dialogu międzyludzkiego, a przede wszystkim dialogu z Bogiem.
Msza św. jest środowiskiem uczenia się mówienia do Boga i Jego słuchania. Święto, jakim jest niedziela, pozwala człowiekowi zdystansować się do codzienności. Potrzebuje on doświadczenia i przeżycia w tym dniu zachwytu, zdumienia, bycia razem, spontaniczności, kreatywności.
Eucharystia, niedziela są miejscem pogłębionego odkrywania sensu życia człowieka. Sygnalizuje się wówczas cele, hierarchię dóbr, promuje wyzwolenie od i do wolności. Jest to czas na budowanie takich postaw jak: zaufanie, nadzieja, wdzięczność, spokój, wspólnotowość, odkrywa się w tym dniu większą motywację do pracy, reflektuje człowiek nad swoją postawą uczciwości. Niedziela pełni też funkcję krytyczną w życiu człowieka wierzącego. Jest ona miejscem zarówno komunikowania sensu życia, nasycania życia sensem, jak i krytyki życia. Człowiek nie świętujący niedzieli nie rozumie, że chodzi o niego samego, a tym samym spłyca samego siebie i swoje życie, ponadto również życie własnej rodziny, środowiska, wspólnoty. Jeśli nie odkryjemy wartości zawartych w przeżywaniu Dnia Pańskiego, poddamy się jak wielu ludzi mechanizmom manipulacji, jakim poddaje się świat, nie zdając sobie z tego sprawy.
Prawidłowe przeżywanie liturgii posyła do świata, nie zaś od niego oddala, czy odciąga. Im głębsze jest jej przeżywanie, tym pełniejsze zaangażowanie w życie świata, większa, bardziej pogłębiona świadomość misji, własnego posłania do niego. Jezus Chrystus zatroszczył się o to, aby Jego uczniowie mieli chwile odpoczynku.
Chrześcijańska niedziela przynosi wolność wszystkim, a szczególnie zniewolonym na różne sposoby. Sztuką jest umiejętność odpoczywania. Odpoczynek oznacza wolność od ukierunkowanej działalności. Nie oznacza on bezczynności. Odpoczynek jest wydarzeniem w którym człowiek odpowiedzialnie podchodzi do życia, pozwala się tym życiem napełnić, pozwala, by to życie było w nim prawdziwe.
W odpoczynku nie szuka się życia, by nim manipulować, wpływać na nie, opanować, lecz z szacunkiem to życie przyjąć, smakować w nim, cieszyć się nim. Mówią o odpoczynku należy podkreślać postawę autentycznego przyjmowania, postawę kontemplacji, pochylania się nad tym, co istnieje. Oznacza to potrzebę znalezienia sobie czasu na refleksję, na słuchanie muzyki, czytanie książek. Odpoczynek jest aktywnością człowieka. Można ją porównać do milczenia osób zakochanych, które jest wypełnione wieloma uczuciami.
Odpoczynek człowieka uwzględnia zdolność wyrażania podziwu dla życia. Wdzięczność za własne życie prowadzi człowieka do obdarowywania innych, do wysiłku, by innych przyjmować i być wobec nich wdzięcznym. Odpoczynek zakłada współodczuwanie, w którym spotykamy zaufanie, to zaś zmierza do postawy twórczej człowieka. Człowiek kochający wychodziła przeciw drugiego. Prawdziwie odpoczywamy, gdy nie koncentrujemy się na swoich sprawach, gdy biernie wypełniamy czas przez bycie "dla". Odpoczywam z innymi przez bycie dla innych. Niedziela jest szczególnym dniem troski o życie rodzinne, autentyczne bycie ze swoimi, świadome przeżywanie związków. Jest to również dzień pogłębiania solidarności z innymi. Dzień Pański, Dzień Jego szczególnej bliskości ze swoim ludem, oznacza mobilizację w człowieku miłości Boga, a w konsekwencji bliźniego. Dlatego niedziela jest dniem miłości braterskiej, miłości siostrzanej.
Nie umiemy odpoczywać, ponieważ jesteśmy otoczeni cywilizacją sukcesu. Sukces jest miernikiem wartości człowieka. Stąd człowiek swoich najbliższych traktuje jako narzędzie sukcesu. Brak świętowania niedzieli wynika również z nieumiejętności. Taka postawa oznacza zniewolenie, utratę fantazji, inicjatywy, inwencji, kreatywności, brak zdolności twórczej rozmowy (z obawy przed konsekwencjami), prawdziwej przyjaźni. Należy też wspomnieć o znacznym braku w zakresie wartości na skutek ujednolicenia form wypoczynku. Wolność oznacza zdolność do dystansu wobec siebie, wobec spraw, sytuacji, zachowań. To zdolność do przekraczania siebie, odniesienia do Boga. Wolność określa się poprzez spotkanie ale nie z czymś: z rzeczami, z przedmiotami, lecz z osobami, z Bogiem, z człowiekiem. Umiejętność wchodzenia w relacje z innymi i samo spotkanie z drugim, to autentyczna przestrzeń ludzkiej wolności. Tam, gdzie mam do czynienia z przedmiotami, tam jest moja szansa stawania się wolnym człowiekiem. Spotkanie zaś, to nic innego jak miłość. Kto kocha i jest kochany, rozwija w sobie zdolność do fantazji, kreatywności. Gdzie nie ma miłości, kurczy się wolność.
| © MichałBedyński |
|